آدم از تلخی این تجربه ها می فهمد

که به زیبایی آیینه نباید دل بست
ناگزیرم که به این فاجعه اقرار کنم
خوابهایی که ندیدم، به حقیقت پیوست
کاری از دستِ دلِ سوخته ام ساخته نیست
- همین است که هست-قسمتم در به دری بود
در دلم هرچه در و پنجره دیدم بستم
راه را بر همه چیز و همه کس باید بست

حرف های ما هنوز نا تمام ،تا نگاهی می کنی وقت رفتن است

پیش از آنکه با خبر شوی؛ناگزیر باز هم همان حکایت همیشگی می شود... لحظه عزیمت تو
آی.... ای دریغ و حسرت همیشگی
ناگهان چقدر زو‌‌‌‌‌د دیر می شود....