قانون جذب و فیزیک کوانتوم

قانون جذب و فیزیک کوانتوم

با استفاده از قوانین فیزیک کوانتوم، بسیاری تلاش می‌کنند ثابت کنند که هر چه ذره بین خود را بزرگتر کنیم و به مواد جهان ریز تر دقیق شویم سرانجام به اتم و فضای داخل اتم می‌رسیم و آنجا تازه متوجه می شویم که دنیای مادی ما چیزی نیست جز انرژی! بعد همین افراد سعی می‌کنند نتیجه بگیرند که خوب وقتی همه چیز این دنیایی که می‌بینیم انرژی است پس دیگر نباید تعجب کرد که فکر بتواند به ماده تبدیل شود و شکل مادی و واقعی به خود بگیرد. یعنی این اشخاص تلاش می‌کنند نهایتاً نتیجه بگیرند که فکر یعنی چیزی که بیشتر به انرژِی می‌ماند می‌تواند ماده را به سمت خود جذب کند و حتی گامی هم جلوتر می‌روند و می‌گویند ماده جدیدی را از دل کائنات بیرون بکشد! این افراد که فکر را انرژی می‌دانند و از قوانین فیزیک کوانتوم برای اثبات ادعای خود کمک می‌گیرند معتقدند که برای آنکه انسان بتواند این انرژی را کنترل کند باید چهار کار را انجام دهد:

١- شخص باید بداند چه می‌خواهد و همان را که می‌خواهد از کائنات درخواست کند. (اینجا کلمه کائنات به معنای کل هستی است).

٢- شخص باید تمام فکر و ذکرش را روی چیزی که می‌خواهد متمرکز کند وبا تمام احساس و شور و شوق و هیجانی که در خودش می‌تواند ایجاد کند باید آن چیز را طلب کند.

٣- آنقدر در چیزی که می‌خواهد غرق شود که اصلاً فکر کند قبلاً به آن چیز رسیده است و الآن فقط بین او و چیز مطلوبش کمی فاصله افتاده که به زودی برطرف می‌شود.

۴- برای در آغوش گرفتن و دریافت و گرفتن چیزی که می‌خواهد، کاملاً آماده و گوش به زنگ باشد و هر چیزی که برای نگهداری و استفاده از آن چیز از قبل لازم است را مهیا کرده باشد. این شیفتگان کوانتومی قانون جذب می‌گویند که اگر انسان دست از منفی بافی بردارد و حتی یک لحظه هم به یاس و ناامیدی و اندیشه‌های منفی اجازه رخنه در افکارش را ندهد سرانجام کائنات تسلیم می‌شود و از مجراها و کانال‌ها و جاده‌هایی که حتی فکرش را هم نمی‌توان کرد، چیز طلب شده ناگهان در آغوش طالب آن قرار می‌گیرد.

.

.

.

می‌بینید که مدافعان کوانتومی قانون جذب با استفاده از کلمات قلنبه و سنگین و شبه علمی مثل «فیزیک مدرن» و «کوانتوم» و «انرژی» سعی می‌کنند، چیزی را بگویند که خیلی‌های دیگر از جمله نویسنده معروف، میلدردمان در کتابش تحت عنوان «همانی خواهی شد که باور داری» آن را در هفت مرحله زیر بیان نموده است. این نویسنده معتقد است که برای رسیدن به چیزی که می‌خواهیم باید هفت مرحله را از سر بگذرانیم:

١- از اعماق وجودمان طالب و خواستار آن چیز باشیم. یعنی با وجودی که الآن به آن چیز نرسیده‌ایم، اما شوق و کشش و علاقه شدید و تمام ناشدنی برای وصال به آن چیز در تمام وجودمان موج بزند.

٢- واضح و شفاف و با جزئیات کامل و دقیقاً بدانیم چه چیزی را می‌خواهیم. گنگ و مبهم و گیج نباشیم که همینطوری یک چیزی را از روی هوس یا چشم وهم چشمی یا تقلید کورکورانه بخواهیم. باید آن چیز را حتی اگر به آن نرسیده‌ایم بتوانیم مقابل چشم دلمان ببینیم. مهم‌تر اینکه باید در اعماق وجودمان بابت خواستن این چیز دچار مشکل عذاب وجدان نباشیم و طلب کردن این چیز با ارزش‌های روحی و معنوی ما ناسازگار نباشد. باید ارزش‌هایی که به آن‌ها معتقد هستیم هم این چیزی که برای رسیدن به آن لحظه شماری می‌کنیم را تائید کنند و این گرفتن تائید از تک تک ارزش‌های درونی‌مان مسئله بسیار مهمی است.

٣- فقط به خواست باطنی خودمان اکتفا نکنیم و چیزی که طالبش هستیم را با زبان ساده تقاضا کنیم. یعنی وقتی مطمئن شدیم و یقین پیدا کردیم که واقعاً طالب آن هستیم، با همین زبانی که صحبت می‌کنیم با صدای بلند برای کائنات درخواست خودمان را دعا کنیم و به اطلاع کائنات برسانیم.

٤- باور کنیم و یقین داشته باشیم که بالاخره دیر یا زود حتماً و مطمئناً به چیز یکه می‌خواهیم می‌رسیم. هم در سطح خودآگاه و هم در سطح ضمیر ناخودآگاه باید این باور و یقین رسیدن به مقصود و مقصد را باید جا بیندازیم.

٥- برای رسیدن به چیزی که می‌خواهیم کاری انجام دهیم. حتی اگر اینکار یک تلاش کوچک چند دقیقه‌ای در طول روز باشد. باید بتوانیم در تصور و خیال خودمان را ببینیم که به مطلوبمان رسیده‌ایم. به جزئیات نباشد نباید کاری داشته باشیم و به اینکه کائنات چگونه می‌خواهد مشکلات سر راه را بردارد و ما را به وصال برساند. بلکه برعکس باید سعی کنیم خودمان را در حال لذت بردن از چیزی که بالاخره روزی به آن خواهیم رسید ببینیم. شک نداشته باشیم که سرانجام یک روزی و در یک جایی و یک جورایی ما به خواسته آرمانی مان می‌رسیم و چیزی که تقاضا کرده‌ایم را دریافت می‌کنیم. خودمان را در حال داشتن آن چیز و لذت بردن از آن هر روز در تصوراتمان ببینیم و در این تصور زیبا خود را شناور سازیم.

٦- سپاسگزار باشیم. همیشه باید از خدا و خالق هستی تشکر کنیم و مهم این است که این سپاس و تشکر زبانی نباشد و در اعماق قلب و دلمان هم این سپاس گذاری را باید حس کنیم. قدرتمند ترین دعایی که می‌بایست هر روز دلمان را بلرزاند باید همین دو کلمه «خدایا متشکرم. » باشد. وقتی این کلمات را در دل خود میگردانید سعی کنید آن‌ها را واقعاً و با تمام وجود احساس کنید. جوری تشکر کنید که انگار قبلاً دریافت کرده‌اید و غرق در شکر و سپاس از درگاه خالق کائنات هستید.

٧- امیدوار و منتظر و چشم به راه باشید. خودتان را طوری آماده کنید که همیشه در حالت یک نوع انتظار زیبا و یک جور چشم انتظاری توأم با ذوق و شادی فراوان باشید. راهی پیدا کنید که این انتظار توأم با شوق در زندگی شما هم نشان داده شود؛ و شما به طور دائم و مستمر لحظه‌ای هم از تصور وصال و رسیدن غافل نشوید. شاید کسی چیزی که می‌خواهید را به شما بدهد و شاید هم شما راهی برای رساندن خودتان به چیزی که طلب می‌کنید پیدا کنید. مهم این است که مطمئن باشید و منتظر باشید تا لحظه وصال اتفاق بیفتد.

اگر دقت کنید می‌بینید که این روش هفت مرحله‌ای مثل روش کوانتومی به علم فیزیک و قوانین علمی و ریاضی تکیه نمی‌کند و برعکس بر پایه یقین و اعتقاد و باور استوار است. جالب اینجاست که هر دو روش یعنی هم شیوه چهار مرحله‌ای کوانتومی و هم این شیوه هفت مرحله‌ای یقینی هر دو جواب می‌دهند؛ و این همان اعجاز شگفت آور قانون جذب است.

---